South India

Van Varanasi naar Mumbai. Een trein reis van 27 uur! Ik ben nog steeds samen met Jampa, wat erg gezellig is. Het is net een aapje en hij doet me denken aan Mowgli uit Junglebook.
Zoals ik de vorige keer schreef moet hij nog heel veel leren. Hij is 24 maar weet niet wat zijn geboorte datum is. Het verschil tussen links en rechts heb ik er nu wel bij hem ingestampt maar dat wist hij niet. Van gezond en ongezond eten heeft hij geen idee en ga zo nog maar even door. Maar zijn positieve energie de hele dag, iedere dag opnieuw is net zo belangrijk als dat. Nog nooit heb ik zo’n vrolijk persoon ontmoet, de hele dag blij. Soms wat naïef, omdat hij niet beter weet. Maar achterlijk is hij niet, zeker niet! Alleen ongeschoold. Hij voelt geen schaamte, dat is toch heerlijk! Hij begint op de gekste momenten luid te zingen. En wanneer hij wilt dansen, dan doet hij dat gewoon!

Mumbai is een grote stad waar nog heel veel te zien valt van de Engelsen. Het heeft dan ook wel wat weg van Londen met de grote rode dubbeldekkers bussen en vele gele taxi’s. Mumbai is een rijke stad waar veel werk te vinden valt. Daarom komen er vanuit heel India mensen naar Mumbai om te werken. Echter het probleem is dat de huizen hier een heel stuk duurder zijn, zo belanden de mensen in de sloppenwijken, wat hier de Slum genoemd wordt. (ook wel van Slumdog Millionaire). Ze kunnen dus in principe rondkomen van hun salaris, maar geld voor een echt huis is er niet want het kost te veel! Er wonen natuurlijk ook mensen die eigenlijk helemaal niet kunnen rondkomen.. Hier in Mumbai is de grootste sloppenwijk van heel Azie. Voor het strand hoef je hier niet naar toe te gaan. Er ligt veel rotzooi in het zand en er wordt hier bijna niet gezwommen wegens de grote stenen in het water, te gevaarlijk. Alhoewel ik me hier ook niet op me gemak zou voelen in bikini, dus erg is het niet!
Ik heb een behoorlijke technische storing in 1 week tijd. M’n Iphone is in de Ganges gevallen en is total loss. De oplader van m’n laptop vliegt in de fik en is niet meer te gebruiken. De oplader van m’n E-reader ben ik ergens vergeten en als laatste de SD Card van me camera werkt niet meer. Gelukkig heb ik een paar dagen geleden nog alle laatste foto’s naar me laptop ge-upload, dus gaat het maar om een paar foto’s die ik kwijt ben. Kortom, al het elektra wat ik bij me heb moet vervangen worden.. Dan ook nog een pakket wat ik 5 maanden geleden per boot naar huis had gestuurd vanuit Thailand, inclusief o.a. mijn backpack t.w.v. €220 (die uiteindelijk niet handig was), schijnt gezonken te zijn in de oceaan….. Ja dat geloof je toch niet! Een zootje verzekerings werk staat dus op me te wachten.

Na 4 dagen Mumbai, reizen we weer verder met de trein (13 uur) naar de volgende kustplaats Goa. Het is gezellig hier. Er zijn veel leuke barretjes en restaurantjes en hier zijn de locals wel gewend aan westerse kleding dus kan ik eindelijk weer is in een korte broek of jurkje naar buiten! We huren een scooter voor een aantal dagen, Jampa achter op en we cruisen al hard zingend met ze 2en door het tropische gebied. We ontmoeten een groep aardige lokale jongens die hier op vakantie zijn en gaan een avond te stappen met ze, erg leuk. Het volgende verhaal moet ik ook even met jullie delen, maar bereid je voor.. “Wat me hier in de bus toch is overkomen. Jampa ik en een Engelse jongen genaamd Si die ik in de trein had ontmoet zitten samen met nog een paar andere reizigers in een lokale bus die ons van het treinstation naar het strand brengt. Si en ik zitten op de achterste bank. In India loopt er altijd iemand in de bus voor de tickets in plaats van dat je het bij de chauffeur koopt. De jongen die onze bustickets verzorgt is een jaar of 22 schat ik. We betalen hem voor de tickets waarna hij gaat zitten op de stoel voor Si. Ik zie het ondertussen vaak niet meer dat er zo veel naar me gestaard wordt en kan het goed negeren. We rijden al een minuut of 10 en ik kijk eigenlijk alleen maar door het raam naar buiten tot dat ik Si hard hoor schreeuwen what the fuck are you doing bastard, get the hell out of here idiot! Ik schrik op en vraag wat gebeurd er!?.. Si legt uit dat de jongen van de tickets zich zat lopen af te trekken terwijl hij maar naar mij bleef kijken. Ik sta versteld en kan het eigenlijk niet geloven. Ondertussen is die jongen die bus uit gesprongen en een paar minuten later komen we aan op de plek waar we eruit moeten. Zó bizar. Zo zie je maar wat voor een idioten er zijn.

Na 5 dagen Goa gaan we weer verder. Dit keer naar Bangalore, mijn één na laatste bestemming in India. 14 uur in de trein. Alle treinritten zijn me in principe prima bevallen tot nu toe. Vaak zit ik in een coupe van 6 tot 8 personen met meestal wel een gezin erin. Ook spreken ze vaak goed Engels dus dan klets ik nog wat met ze. Bangalore is een grote stad, opzich goed ontwikkeld maar ook grote verschillen tussen arm en rijk. We gaan naar een Bollywood film in de bioscoop en Jampa wilt graag leren bowlen dus dat doen we in een van de grote shopping-malls. Na een paar dagen stad gaan we naar een dorp 5 uur zuidelijk van Bangalore. Hier is een ander groot ‘Tibetaans dorp’. Tot zijn 18e was Jampa een monnik. In dit dorp heeft hij 10 jaar lang gewoond en Boeddhisme gestudeerd. We kunnen verblijven bij een monnik wat voorheen zijn leraar en tevens huisgenoot was. Hij is in India geboren maar zijn vader en moeder zijn Tibet uit moeten vluchten. De Tibetaanse die nu nog in Tibet wonen leven eigenlijk in een gevangenis. Er is wel werk voor ze, maar hun eigen taal, religie en vrijheid wordt hun geheel ontnomen door de Chinezen. Wie Tibetaans praat wordt gevangen genomen. Nog steeds proberen er mensen te vluchten naar Nepal of India. Onlangs is er nog een groep vermoord op de grens van Tibet en Nepal. Hoogstwaarschijnlijk zal Tibet nooit meer een vrij land worden, China heeft teveel macht.
Het is een fijne plek hier. Het dorp is heel vredig en dat grote verschil tussen Indiërs en Tibetaanse is zo duidelijk.. qua mensen voelt het hier niet als India. 3 nachten slapen we in het huis van de monnik en kunnen we lekker mee eten 3 keer per dag.
Aangekomen in Chennai. Vanuit hier vlieg ik naar Sri Lanka over 4 dagen. Voor diegene dat niet weten wat ‘Couch Surfen’ is; Het is een internationale website voor reizigers/ en ook thuisblijvers, om andere reizigers te vinden op de plek waar jij ook bent, maar ook om iemand te vinden die zijn ‘couch’ aanbiedt, zodat je daar gratis kan verblijven en geen guesthouse/hotel te boeken. Ze noemen het couch, maar meestal is er gewoon een logeer kamer. Ik gebruik het vaak om met anderen af te spreken en soms ook voor een gratis nachtje bij iemand thuis. Zoals nu in Chennai. Jampa en ik waren aan het Couch Surfen bij een jongen die met zijn moeder en oma in een groot mooi huis direct aan het strand woont. Zo kom je gemakkelijk in contact met de locals, die je alle mooie en beste plekjes van dat gebied kunnen laten zien.

Wel, nu zitten de 3 maanden lang India er alweer op. Het is een ongelofelijk interessant land en hoewel er veel armoede is, is er ook zoveel moois te zien wat denk ik heel veel mensen niet weten. Als het land India wordt genoemd denk je aan smerig, druk, armoedig en onveilig. Althans dat is hoe ik er over dacht. En ja dat is ook waar, maar India is groot.. heel groot en er zijn ook hele mooie, schone, rustige, rijke en veilige plekken. Het is 50/50. Hoewel ik voordat ik op reis ging nog zei dat ik nooit naar India zou gaan, ben ik nu heel erg blij dat ik zo goed als heel India gezien heb. Er valt enorm veel te zien + te leren, en iedereen zal automatisch meer waardering hebben voor dingen in het leven, hoe cliché het ook klinkt..
Nu op naar Sri Lanka, kijken wat daar te beleven valt !

(Ik ben al aangekomen in Colombo maar zit nog lekker op me hotel kamer. De airport pick up deed er ‘ietsje’ langer over (3uur..) om me op te halen van het vliegveld, dus pas om 06:00 ‘s ochtends lag ik in m’n hotel bed, nog zonder geslapen te hebben vannacht) Aju! X