Nepal

Ik ben nog in Nepal, wat ook wel het dak van de wereld wordt genoemd. Kathmandu is een enorm interessante plaats waar je de hele dag wel naar de mensen kan kijken. Arme mensen. Mannen, vrouwen, opa’s, oma’s en kinderen die keihard werken de hele dag om vervolgens maar €1 te verdienen. Nieuwsgierige kindjes die op je af komen rennen en dingen van je willen weten. Vrouwen met bolle blote buiken a la ma flodder, maar ook beeldschone meisjes en vrouwen. Overal zie je heilige hoekjes, kleine tempels en hele grote tempels. De meeste Nepalezen bidden minsten 1 keer per dag. Aan de buitenkant van de Kathmandu is een rivier waar iedereen zijn afval en smerige troep in gooit. Het is dan ook echt een grote klere zooi langs de hele rivier. Zo zonde!
Na 4 dagen te hebben rondgehangen en gereden in de armoedige hoofdstad rijden we zuidelijk naar het nationaal park Chitwan. Onderweg zijn we gevallen met de motor. We reden niet eens te hard (echt niet), maar direct na een bocht was er ineens een dijk van stenen over de weg verspreid waar we te laat voor waren om nog te kunnen remmen en waar we dus niet overheen kwamen zonder onder uit te gaan.. Ik zal niet ontkennen dat het pijn deed maar gelukkig zijn we er goed vanaf gekomen met alleen een zootje open wonden. We werden direct geholpen door de locals die het zagen gebeuren. Na even een paar minuten gezeten te hebben zijn we verder gereden naar het volgende dorp een kilometer verder op waar ze een medical care hebben om onze wonden schoon te maken en te verbinden, en waar ook de motor even nagekeken kan worden.
Het ongeluk mag de pret niet drukken hoor..Man wat een mooi land is dit. Voorbij iedere bocht verschijnt weer een ander mooi uitzicht, een andere berg en een andere waterval. Zo puur hier. Als ik ’s ochtends opsta en naar buiten ga is dat ook het eerste wat ik doe, die verse frisse natuurlijke lucht opsnuiven. Lekker! 
We verblijven een 3 nachten rondom het Chitwan park in de plaats Souraha. Het is hier ineens weer helemaal vlak dus weer een heel ander gezicht, maar in de verte kun je nog altijd de bergen en Himalaya van noordelijk Nepal zien. Souraha is een knus maar groot boeren dorp. Ieder huis heeft buffels/koeien, honden, katten, geiten, eenden en kippen. Het dorp ziet er beter ontwikkeld uit en dat is fijn om te zien. De mensen hebben het hier ‘goed’, maar nog steeds gaat al het werk op het land met wat hulp van de koeien verder op handen en voeten.
Met een local die we op straat aanspreken brengen we totaal onvoorbereid ons eerste bezoek aan het nationaal park/ jungle. Het park staat vooral bekend om zijn vele neushoorns. Na een jungle tocht van 2 uur lopen in het gras zo hoog als onze knieën inclusief bloedzuigers, hielden we het voor deze dag voor gezien. Op slippertjes en in een korte broek is toch niet heel handig in de stromende regen. We zagen herten, antilopen, een das, en een wild zwijn…De volgende dag zijn we zelf op pad gegaan zonder gids. In de hoop toch nog een bijzonder dier tegen te komen. De wandeltocht was wederom mooi en leuk, maar op een paar harde geluiden (misschien wel van een neushoorn!) na, zagen we niet meer dan op dag 1.

Ik ga verder naar de tweede stad van Nepal, Pokhara. In de bus vlieg ik om de haverklap een halve meter de lucht in, wat niet heel fijn is want ik heb mijn eerste voedselvergiftiging te pakken... Na 4 hobbelige uren kom ik aan in de stad en ontmoet een Nederlands meisje die ik in Kathmandu al eerder zag. Ik zou misschien vrijwilligerswerk gaan doen in een weeshuis maar omdat er de komende 2 weken examens zijn is er weinig te doen met de kinderen, jammer maar helaas. Dag 2 gaan we paragliden. Was leuk! Maar ik kijk toch meer uit naar parachute springen en bungee jumpen.
Ik zou heel graag een horse trekking willen doen door de bergen. Bij iedere travel agency kun je het wel boeken maar er zijn geen folders o.i.d. waarop je wat meer info kunt vinden. Ik ben namelijk erg benieuwd naar de gezondheid van de paarden. Op de plaatjes staan goed verzorgde grote paarden maar ik ben bang voor het tegendeel. Ik besluit om het zelf te gaan zoeken en huur een scooter. Uiteindelijk vind ik de horse farm en niets is minder waar. Ik word vriendelijk ontvangen door de man, maar deze magere onschuldige pony’s met wonden op hun rug.. daar valt geen goed woord over te zeggen. Ik blijf even om te kletsen met de man en vraag hoe hij de wonden behandeld etc. Ik ben blij om te zien dat ze al hooi aan het eten waren toen ik aan kwam maar nog zijn ze veelste mager. Gelukkig is dit de enige horse farm in heel Pokhara en zijn er niet vele van.
Terug in Kathmandu in de plaats Thamel wacht ik op mijn visum voor India. In de vroege morgen kun je hier nog de frisse lucht inademen en wordt de straat voor je voeten geveegd. In de middag is dat wel anders. Dan zijn de straten vol gelopen en moet je oppassen dat je niet voor je sokken wordt gereden door een van de vele taxi’s of riksja’s (fiets taxi). Iets buiten de drukke nauwe straatjes zie je regelmatig daklozen op straat zitten die hun arm uitsteken in de hoop dat je geld of wat dan ook geeft. Het geeft een goed gevoel om ze wat te geven, dus dat doe ik ook zo nu en dan. Ook heb ik mijn backpack een beetje opgeruimd, een grote stapel kleren, een bad handdoek, wat toilet artikelen en een aantal boeken is me te veel en kunnen sommige mensen hier veel beter gebruiken dan ik.
Met twee jongens, een Chinees en een Brit breng ik een dag door met een jong Nepalees stel en hun twee dochtertjes. We bezoeken de meest belangrijke Hindoe tempel van Nepal die ligt aan de heilige rivier. Langs deze rivier vinden ‘crematies’ plaats. Overledene worden hier verbrand en hun as wordt daarna in de rivier gestrooid. Je kunt de overledene persoon dus gewoon zien verbranden. Hij of zij is een soort van opgezet in een praalwagen waar ze eerst mee rond lopen en liederen zingen. Na deze happening werden we uitgenodigd om te blijven dineren bij hun thuis. Mijn aller lekkerste Nepalese maal na vier maanden! De twee meiden zijn gek op me en het is geen straf om de hele dag met ze te spelen. Ze klimmen op me nek, we maken elkaar op, ze lakken me nagels en beschilderen me armen. Erg leuk. Samen met de vrouw van het stel deel ik mijn kleren en overige spullen uit aan de armste mensen bij hun in de buurt. Ik wacht nog steeds op mijn visum voor India. De komende dagen zullen voornamelijk bestaan uit muziek luisteren, gitaar spelen, lezen, en ‘chillen’. Niet zoveel dus, maar goed genoeg voor mij. Volgende week zal ik naar New Delhi, de hoofdstad en dan ook gelijk de smerigste, meest stoffige en drukste stad van heel India vliegen, om daarna gelijk door te reizen naar het Noorden van India. Namaste!